به قلم مدیر سایت
یکی از واژه های بحث برانگیز در متون کهن زرتشتی، کلمه ی «خویدوده» است. بی تردید این کلمه به معنای «ازدواج با محارم» است اما برخی می گویند به معنای ازدواج با خویشاوندان نزدیک از قبیل دخترعمه، دخترخاله، دخترعمو و… است. شواهد متعدد بر نادرستی این ادعا وجود دارد. یکی از شواهد، عبارت کتاب زرتشتی «روایت پهلوی» است.

در صفحه 6 سخن بر سر این است که از میان مادر و خواهر و دختر، خویدوده با کدامیک برتری دارد.
می خوانیم:
«1 ـ این نیز پیداست که مردی که <یک> بار با مادر و یک <بار> با فرزند دختر خویدوده کند، آن که با مادر است بر آن دیگری برترست زیرا آن که از تنش بیاید، بدو نزدیکتر است…
3 ـ آن (= خویدوده) با دختر، بر آن دومی که با خواهر کرده باشد، برترست، مگر این که او را فرزند نباشد.
4 ـ دختر حلال زاده که از مادر زاده شده باشد، اگر پدر با او خویدوده کند، اگر آن دختر از نزدیکی کردن خود او زاده شده باشد، خویدوده با او جایز است وگرنه، پس جایز نیست…».

روایت پهلوی ص 6